Częściowa recenzja Talisman: Horus Heresy

[Mały Nemo]

Jeden z bardzo wielu moich projektów, którego nigdy nie skończyłem - re4cenzja Horus Heresy. Data napisana 11 kwietnia.

Talisman jest taką grą, iż z łatwością można do niej tworzyć swoje własne zasady czy karty. Tym bardziej łatwiej jest tworzyć całe gry, które będą podobne mechaniką do Talismana. Jednym z takich gier-klonów Talismana jest wydany przez Fantasy Flight Games Relic, którego akcja rozgrywa się w świecie Warhammera 40000. Gra, którą chcę omówić, także rozgrywa się w świecie Warhammera, aczkolwiek dziesięć tysięcy lat wcześniej.

Talisman: The Horus Heresy. W grze tej bierzemy udział w starciu, które odbyło się między Horusem, jednym z patriarchów, a Imperatorem, ojcem patriarchów, który chciał podbić całą galaktykę. Starcie to miało spory wpływ na to, w którym kierunku Imperium następnie podążyło. Początkowo Horus walczył wraz ze swoim ojcem, chcąc razem z nim podbić całą galaktykę. Będąc na skraju śmierci, omamiony szeptami jednego ze zdrajców, sam zdradza Imperatora, dając początek wydarzeniom, które później będą znane jako Herezja Horusa.

W Talisman: The Horus Heresy wcielamy się w jednego z patriarchów lub pretorów (najlepszych wojowników zaraz po patriarchach). W czasie Herezji Horusa część patriarchów poparła Horusa, stając się zdrajcami, a część wiernie została przy ojcu, stając się lojalistami. Jednocześnie jest to jedna z najważniejszych różnic między zwykłym Talismanem, a Talismanem: The Horus Heresy. Wcielamy się bowiem albo w zdrajcę i na centralnym obszarze chcemy zabić Imperatora, albo w lojalistę i na centralnym obszarze chcemy zabić Horusa. Jednocześnie, byśmy faktycznie brali udział w jakimś konflikcie, gra w Talisman: The Horus Heresy jest grą zespołową. Brać w niej udział może albo dwóch graczy, albo czterech. Jeżeli bierze udział dwóch graczy, jeden z nich przyjmuje postać zdrajcy, a drugi lojalisty. Jeżeli bierze udział czterech graczy, dwóch z nich musi być zdrajcami, a pozostała dwójka lojalistami. Gracze o tej samej przynależności nie mogą siebie atakować, ale mogą siebie wspomagać.

Cała gra jest więc podzielona na zdrajców i lojalistów. W talii spotykamy karty, które mają oddzielne efekty dla zdrajców i oddzielne efekty dla lojalistów. Plansza jest także podzielona w ten sposób - część obszarów wspomaga zdrajców i szkodzi lojalistom, a część obszarów wspomaga lojalistów i szkodzi zdrajcom. Zdrajcy potrzebują Talizman Mistrza Wojny, by móc walczyć z Imperatorem, z kolei lojaliści potrzebują Talizman Imperatora, by móc walczyć z Horusem. Talizmany głównie otrzymuje się w wyniku wykonanego zadania; zdrajcy muszą wykonać piekielne zadanie otrzymane na Davin, a lojaliści błędne zadanie otrzymane na Tytanie. Gracze naraz mogą posiadać tylko jeden Talizman oraz nie mogą posiadać Talizmanu odpowiedniego dla przeciwnej przynależności. Talizman nie wlicza się w limit posiadanych kart ani nie może zostać porzucony na obszarze, aczkolwiek może zostać przekazany graczowi o tej samej przynależności, co nasza.